به گزارش مشرق به نقل از بولتن نیوز، رخدادهای پس از جنگ چالداران و نیز بی تدبیری شاهان قاجار سبب شد در دو مقطع تاریخی، بخش های بزرگی از کردستان، در تقسیم بندی جغرافیای سیاسی از موطن اصیل خود، ایران، جدا شود. اما نه این دو فاجعه تاریخی و نه حتی دسیسه های مکرر قدرت های بزرگ فرامنطقه ای در قرن بیستم، هیچ کدام نتوانست اصالت ایرانی کردها و احساس تعلقشان به ایران را از آنان به یغما ببرد.

از جمله این نیرنگ ها، تلاش قدرت های بین المللی در استفاده ابزاری از کردها برای به آشوب کشاندن منطقه خاورمیانه و به ویژه ضربه به نظام نوپای انقلاب اسلامی در سالهای دهه 60 خورشیدی بود که به سرعت و با درایت اکثریت قاطع مردم مسلمان کرد به شکست انجامید.

پس از آن نیز کردها، اعم از کردهای ایران و کردهای عراق در طول جنگ تحمیلی صدام علیه ملت ایران، جانفشانی هایی مثال زدنی از خود به نمایش گذاشته و همگام و همسنگر با دیگر رزمندگان ایرانی، در دفاع از مرزهای این مرز و بوم از هیچ کوششی فروگذاری نکردند.

با چنین کارنامه درخشانی است که نظام جمهوری اسلامی ایران نیز از هیچ تلاشی برای خدمت رسانی به مناطق کردنشین دریغ نکرده است. نگاهی گذرا به شاخص های توسعه در کردستان و مقایسه آن چه با شاخص های مشابه در پیش از انقلاب اسلامی و چه با متوسط شاخص های توسعه در دیگر مناطق ایران، نشان می دهد که خدمت رسانی و ارتقاء سطح رفاه هموطنان کرد، یکی از اولویت های راهبردی نظام جمهوری اسلامی ایران بوده است.

اما این خدمت گزاری ها، صرفا به هموطنان کرد در ایران محدود نشده است. همانگونه که کردهای ساکن در محدوده جغرافیایی خارج از ایران، همواره ایران را موطن خود دانسته و می دانند، باور عمومی مشابهی نیز در میان کارگزاران جمهوری اسلامی، از ابتدای استقرار نظام اسلامی در ایران، وجود داشته است.                   
 
پناه دادن انبوه آورگان کرد عراقی و مبارزین آنان در بحبوحه جنگ تحمیلی و حمایت های معنوی از آنان در جریان نبرد طولانی مدت شان علیه دیکتاتوری عراق، از جمله این خدمات بوده است.

 قریب به اتقاق رهبران کرد عراق از جلال طالبانی رییس جمهور کنونی عراق گرفته تا مسعود بارزانی رییس اقلیم کردستان عراق، سالها در ایران زندگی کرده اند. حتی برخی کسانی که اکنون چه در دولت مرکزی عراق و چه در حکومت اقلیم کردستان، مناصبی در اختیار دارند در ایران متولد شده، به دانشگاه رفته و در محیطی ایرانی و با فرهنگ ایرانی بزرگ شده اند.

اوج حمایت های نظام جمهوری اسلامی ایران از کردهای عراق را می توان در رویدادهای پس از سال 1990 مشاهده کرد؛ رویدادهایی که صفحه جدیدی در تاریخ سیاسی کردهای عراق گشود.

جمهوری اسلامی ایران در دوران سخت محاصره کردها توسط رژیم بعث، مطمئن ترین راه ارتباطی آنان با جهان خارج و نیز پل ارتباطی ارسال آذوقه به شمال عراق بود. در هیمن سالها و پس از بروز درگیری های داخلی میان دو حزب عمده کرد عراقی، ایران نقشی بی بدیل در برقرای آشتی میان این دو گروه ایفا کرد.

از سال 2003 نیز که کردها عراق به همراه دیگر گروه های قومی و مذهبی آن کشور، فرصت زندگی دوباره در کنار هم و تحت عراقی یکپارچه را یافتند، جمهوری اسلامی ایران از هیچ کمکی برای تثبیت پیروزی های ملت عراق از جمله کردهای آن کشور و ایجاد منطقه ای امن و آرام برای آنان فروگذاری نکرد.

گشایش کنسول گری در اربیل، ایجاد بازارچه های متعدد مرزی، تشویق سرمایه گذاران و تجار ایرانی برای حضور در بازار شمال عراق و نیز برقراری خطوط هوایی میان برخی شهرهای مهم ایران و این منطقه، از جمله این حمایت ها بوده است. در همین دوره سفرهای مکرر مقامات ارشد ایرانی به شمال عراق و نیز پذیرایی گرم ملت و دولت ایران از مقامات حکومت اقلیم کردستان، نشان از عمق و گستردگی روابط برادرانه ایران و کردهای عراق دارد.                         
 
حمایت های ایران، از تشکیلات حکومت اقلیم کردستان عراق، در حالی انجام می شود که برخی گروهای ضد انقلاب، که سالها پیش از سوی هموطنان کرد ایرانی طرد شده اند، هنوز در این منطقه از عراق مشغول به فعالیت بوده و هر از چند گاهی برای هموطنانمان مشکلات امنیتی ایجاد می کنند.

با این وجود جمهوری اسلامی ایران، همچنان به حمایت های بی دریغ خود از کردهای عراقی ادامه داده و خواهد داد. چرا که معتقد است، وجود برخی مسائل کوچک از جمله حضور گروه های بی اهمیتی از بازمانده های ضد انقلاب، سبب نخواهد شد که میان کردهای ساکن در عراق و موطن اصیلشان، ایران، کدورتی ایجاد شود.
 
دولت و ملت ایران، عراقی باثبات و ایمن را برای همه عراقی ها از جمله کردها خواهانند و برای ساختن این کشور و بویژه منطقه ای آباد و سربلند در کردستان عراق، از هیچ خدمتی کوتاهی نخواهد کرد. کردها هر کجا که باشنذ ایرانی هستند، پس حمایت های جمهوری اسلامی ایران از کردهای عراق، بسیار فراتر از تصمیمات سیاسی مقطعی می باشد.